De toppers van Burgum - vrijwilliger Andries

Leestijd: Geplaatst op: 14-10-2021

De Toppers van Burgum - deel 4 met vrijwilliger Andries

Dat vrijwilligers onmisbaar zijn bij Estafette, dat weten de meeste mensen wel. In Burgum is Estafette extra dankbaar voor de vrijwilligers die tijdens 1,5 jaar sluiting toch zijn blijven werken. Over een paar maanden mogen ze eindelijk weer de deuren voor het publiek openen. Maar wie zijn die geweldige, hardwerkende en gezellige mensen eigenlijk? We stellen de toppers van Burgum graag aan jullie voor.

In deze aflevering leer je Andries kennen, vrijwilliger van het eerste uur. Al sinds 1997 is hij trouw aan de winkel, al bijna 25 jaar dus!

 

Wie ben je en hoe ben je bij Estafette terecht gekomen?

Ik ben Andries en in april 1997 kwam ik via stichting Wekker terecht bij de kringloopwinkel. Een aantal mensen die ik kende werkte er al en ik werd voorgesteld aan de baas en de tweede man. Daarna ben ik nooit meer weggegaan.

Is er veel veranderd in de afgelopen 25 jaar?

In al die jaren heb ik al heel wat collega’s zien komen en gaan, maar de eerste jaren hadden we echt een vaste ploeg. Tijdens het eerste jaar moesten we alles nog opbouwen en uitzoeken. De winkel was vooral voor arme mensen en alleen als het echt moest kwamen ze binnen. Langzaam veranderde het beeld van mensen en zagen ze toch wel leuke spullen voor kleine prijsjes. Steeds meer mensen kwam toch maar even kijken. Er was vooral veel mond op mond reclame. Het werd steeds meer een gezellige boel in de winkel. Inmiddels heb ik ook heel wat veranderingen overleefd. Zo’n beetje elke 6 maanden werd de winkel omgegooid en wisselden afdelingen van plek. Vanaf het begin was het eigenlijk al duidelijk dat we te weinig ruimte hadden. Zeker met grote meubelen was het vaak lastig. Als er bijvoorbeeld al een paar bedden stonden en er kwam er nog een bij, dan moest de slechtste eruit.

Wat doe je zoal in de winkel?

Wat niet? Ik doe meestal van alles, die afwisseling vind ik juist prettig. Achter de kassa staan, in het magazijn aan de slag, de electro afdeling, producten prijzen, kleding; als ik maar bezig ben. Als er weer een volle auto komt met spullen voor de inbreng kijk ik eerst even rustig wat het is en neem ik op mijn gemak een peuk. Sommige collega’s raken gestrest en willen gelijk gaan sjouwen, maar ondertussen sorteer ik alles al in mijn hoofd. Vooral met de vaste vrijwilligers gaat het sorteren en verplaatsen bijna vanzelf. Bijna zonder woorden pakken we een bank op en zetten we deze op de juiste plaats. Je raakt goed op elkaar ingespeeld.

Maar mijn favoriete afdeling is het kleingoed. Ik vind het helemaal niet erg als ik soms zielsalleen in het magazijn bezig ben met kleingoed. Ook ben ik grote fan van dvd’s en af en toe bijzondere vondsten zoals een oude kolenkit.

Wat ga je missen?

Ik denk dat ik de plek wel ga missen. Na 25 jaar hoor ik gewoon bij het meubilair en het is heel vertrouwd om hier te komen. Als we straks de winkel helemaal leeg hebben, dan mogen ze mij wel even alleen laten en sluit ik voor het laatst de deur aan de Lageweg. Dat is een heel tijdperk om af te sluiten, maar  we maken er wel weer wat moois van op de nieuwe locatie.

Wat vond je het meest lastig tijdens de lange sluiting van de winkel?

Het was ongelooflijk saai de afgelopen 1,5 jaar. We waren alleen maar bezig met prijzen en producten konden nergens heen. Natuurlijk was het fijn dat we iets konden doen, maar ik ben blij als we straks weer echt open kunnen voor klanten. Toen we net dicht waren vroegen er veel mensen wanneer we weer open gingen. Nu we de nieuwe locatie weten zijn veel mensen nieuwsgierig wanneer het zover is en wat er achter de schermen gebeurt. Ik zeg altijd ‘klanten gaan voor alles’ en mooi dat dit straks weer echt kan. Na de klant komt het netjes houden van de winkel en daarna het magazijn bijhouden.